3- Ebu Tâlib, kardeşi Hamza'ya da Resulüllah'a yardım husu-
sunda şöyle buyurdu: "Ey Hamza! Ahmed'in dininde sabırlı olmak
gerekir. Bu dine yardımcı ol ki, bu sabır sayesinde tevfik kazansın.
Rabb'inden hak ile geleni savun. Bu yolda sâdık ve azimli ol. Hak-
kı asla gizleme..."

"O'na iman ettim demen beni çok sevindirdi. O halde Allah için
Resulüllah'a yardımcı ol." 1372

4- Ebu Tâlib, Kureyş'in, Resulüllah'ı öldürmeye kesin karar kıl-
dığını duyunca şöyle dedi: "Allah'a and olsun ki, beni defnetme-
dikleri müddetçe Sana dokunamazlar. Sen benim hayrımı dileyerek
davet ettin. Sen sâdıksın ve eminsin. Sen dinlerin en hayırlısını ge-
tirdin." Ebu'l Futuh Râzi bu hususta söyle diyor: "Bu sözler Ebu
Tâlib'in imanını açıkça göstermektedir. Zira 'Sana iman ettim ve
Seni tasdik ettim' sözü ile 'Sen sadıksın' sözü arasında fark yok-
tur." 1373

Hz. Peygamber'in böylesine çileli bir dönemde, bir de en yakın-
larını kaybederek imtihan edilmesi şu evrensel kaideyi ya da sün-
netullahı ispat etmesi açısından da çok mühimdir: Her devirde bela
ve musibetlerin en büyükleri, Allah'a en yakın olan kullara yüklen-
miştir. Başta Hz. Peygamber olmak üzere bütün peygamberler ve
onların yolunda giden sâlih insanların hayatlarını incelediğimizde
hayatlarının her safhasının büyük imtihan ve çilelerle bezendiği-
ni görürüz. O insanlar, bir yandan üzerlerine aldıkları diğer insan-
ların irşad edilmesi sorumluluğu sebebiyle manevi yönden çileye
müptela kalırken, diğer yandan da; sanki insanların bozukluk ve
isyanının bir karşılığı olarak bela, hastalık ve musibet yönünden de
yüklerin en büyüğünü sırtlamakla mükellef tutulmuşlardır. Tabiri
caizse; onların vücut ülkeleri, insanların hareketlerine göre çalışan
saate benzer; toplum bozulursa onların sıhhati de bozulur; toplum
düzelirse onların sıhhatleri de iyi olur.

Tarihçiler Ebu Tâlib'den çok güzel kasideler nakletmişlerdir. Bu
edebi eserlerden onun iman ehli bir şahsiyet olduğunu anlamak zor
değildir.

"İyi insanlar bilmelidirler ki, Muhammed de, Musa ve İsa gibi
bir peygamberdir. O ikisinin sahip olduğu semavî aydınlığa O da
sahiptir. Hepsi de Allah'ın emriyle insanlara hidayet eder. Ve onları
günahlardan korurlar." 1377

"Bilmiyor musunuz? Bize göre Muhammed de aynı Musa gibi
semavî kitaplarda adı geçen bir peygamberdir. Ve Allah'ın kulları
arasında O'nun özel bir sevgisi vardır. Allah'ın sevgiye mazhar kıl-
dığı birine zulmetmek reva olur mu?" 1378

Esasen Hz. Ebu Tâlib, Arap toplumunun en önemli şair ve hatip-
lerindendir. Ancak imanı üzerinde o derece spekülasyon yapılmış-
tır ki, onun bu yönü arka planda kalmıştır.

Ebu Tâlib, Müslümanların üç yıl boyunca muhasara altında
tutuldukları sıkıntılı dönemde Kaside-i Şi'biyye'yi söylemiş-
tir. Şi'b "İki tepe arasında bulunan dere" mânâsındadır. Burası
Haşimoğulları'nın Resulüllah'la birlikte sığındığı Ebu Tâlib'e ait
mahalledir.

İbni Kesir'e göre Şi'b Kasidesi, çok edebî bir kasidedir. Böyle-
sini Ebu Tâlib'den başkası söyleyemez. 1382Şi'b Kasidesi'nden bazı
beyitler:

"Ey iki can dostum! Haklı olsun haksız olsun, ilk tenkit edene
karşı, kulağım yassı bir taş değildir" 1383

"(Şeytan'ın) başına iri taşları atmak için (Hacıların) üzerine yü-
rüdükleri vakit Büyük Cemre'ye (sığınırım)." 1398

"Allah'ın Evi'ne yemin olsun ki, Muhammed'le olursak yenile-
ceğimizi düşünmekte yanıldınız. Henüz biz O'nun uğrunda mızrak
ve ok kullanmadık." 1399

"Biz çocuklarımız ve hanımlarımızdan vazgeçip O'nun etrafın-
da yere serilmedikçe O'nu teslim ederiz zannetmeyin." 1400

"Allah'a yemin olsun ki, eğer benim gördüğüm hâl devam ederse,
hiç şüphesiz kılıçlarımız örnek insanların kanlarına karışacak." 1401

Ebu Tâlib çocukken yanına aldığı Allah Resulü'ne çok güzel bir
şekilde davranmış, O'nun için eşsiz fedakârlıklarda bulunmuştur.
Ebu Tâlib, Peygamberi Kureyş'in eziyetlerinden korumuş, üç yıl
boyunca Peygamberle birlikte bir tecrit hayatı yaşamış, oğullarını
ve özellikle Hz. Ali'yi her zaman Resulüllah'la birlikte olmaya teş-
vik etmiştir.

Büyük İslâm âlimi İbn-i Ebi'l Hadid, Ebu Tâlib'in İslam'da üst-
lendiği rolü şöyle ifade eder:

"Eğer Ebu Tâlib ve Oğlu olmasaydı asla İslam dini kıvama eri-
şemezdi. Ebu Tâlib Mekke'de Peygamberi savunup korudu. Oğlu
ise Medine'de O'nun için korkusuzca ölüm girdaplarına daldı. Ne
boş konuşan cahiller, ne de gerçekleri görmezden gelen âlimler
Ebu Tâlib'in azametine zarar verebilirler."1411

Bir adam Hz. Ali'nin yanında Ebu Tâlib hakkında çirkin bir it-
hamda bulundu, Hz. Ali öfkelenerek şöyle buyurdu:

"Sus! Allah ağzını kırsın. Muhammed'i Peygamber olarak gön-
deren Allah'a yemin ederim ki, eğer babam (Ebu Tâlib) yeryüzün-
deki bütün günahkârlara şefaat etmek isterse, Allah onun şefaatini
kabul eder."1413

Başka bir yerde ise Hz. Ali şöyle der:

"Allah'a and olsun ki, Ebu Tâlib Abdulmenaf b. Abdulmuttalib
mü'min ve Müslüman idi. Kureyş kâfirleri Haşimoğulları'na düş-
manlık etmesinler diye imanını gizliyordu." 1414